خــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــداوندا 

گره های ناگوار، با تو باز می شوند؛

شدت سختی ها، با تو می شکند؛

آنان که دنبال رهایی می گردند، به تو التماس می کنند.

از قدرتت، سختی های زندگی، حساب می برند؛

به لطفت، علت ها و اسباب، فراهم می شوند؛

با توانایی ات، سرنوشت، جاری می شود؛

و با اراده ات، وسایل آماده می شوند.

وقتی که می خواهی، بی آن که چیزی بگویی، اسباب، فرمان می برند؛

و وقتی نمی خواهی، بی آن که چیزی بگویی، اسباب، از کار می ایستند.

وقت دشواری ها، آن که صدایش می کنند، تویی

و وقت گرفتاری ها، آن که دنبال پناهش می گردند، تویی.

برای من اتفاقی افتاده که زیر سنگینی اش شکسته ام؛

گرفتاری ای آمده که تحملش را ندارم.

آن چه تو فرستاده ای، کس دیگری برنمی گرداند.

آن چه تو آورده ای، کس دیگری نمی برد.

دری را که تو بسته ای، کس دیگری باز نمی کند

و

دری را که باز کرده ای، کسی نمی بندد.

پس خودت درِ رهایی را به رویم باز کن.

به توانایی ات، این هیبت غم را در من بشکن

و کاری کن به همین سختی،

به همین رنجی که دارم از آن به تو شکایت می کنم،

زیبا نگاه کنم.

نیایشی از صحیفه سجادیه